Koldo Carbonero doktorea, ginekologoa eta Gipuzkoako Operazio Osasunaren Laguntza Bidezko Ugalketaren Zerbitzuko burua, Euskal Herrian lagundutako ugalketaren aitzindarietako bat da eta Laguntza Bidezko Ugalketaren Espainiako Elkarteko kidea, SEOko kide gisa. Jardueraren azken berrogei urteetan, bere taldeetan azken teknikak sartu ditu beti, baina onartzen du lagundutako ugalketak, aurrerapen handiak egin dituen arren, bi erronka nagusi dituela: “enbrioi guztiek eraztuna izan dezaten lortzea eta emakumeak ugalketan iraungitze-datarik izan ez dezan lortzea, eta horretarako obarioa gaztetzea lortzea”.

Gogorarazi du lagundutako ugalketa-teknikekin hasi zirenean “helburua esterilitate-arazoak zituzten pertsonei zerbitzua ematea zela, garai hartan laguntza bidezko ugalketa-tratamenduak intseminazioetara eta in vitro ernalketetara mugatzen baitziren”.

Orduz geroztik, laguntza bidezko ugalketan teknika berriak sartu dira, aurrerapen teknologikoei lotuak. “In vitro ernalketaren ondoren, eransten dugun teknika -zein izan zen mikroinjekzio espermikoa, aitzindari eta berehala, ezarri aurreko diagnostikoaren teknika sartu genuen”. Carbonero doktoreak adierazi duenez, “oso urrats garrantzitsua izan zen, teknika horren bidez, herentziaz transmititzen diren gaixotasun larriak edo gurasoen kromosomen alterazioak desagerraraz baitaitezke”.

Azkenik, 2010ean, obuluen beiraketak beste aurrerapen bat ekarri zuen, “emakumeei obuluak kalitate-adin egokian izozteko aukera ematen baitie, 20 eta 30 urte bitartean, nahi dutenean erabili ahal izateko. Hala ere, gazteak oraindik ez daude sentsibilizatuta Estatu Batuetan oso ezaguna den prozedura honekin; adibidez, konpainia handi batzuek beren langileei eskaintzen diete prozedura hau”, esan du.

Koldo Carbonerok onartzen du laguntza bidezko ugalketak asko egin duela aurrera azken berrogei urteotan, eta ikerketan inbertitzearen aldeko apustua egiten jarraitzen du, berrikuntza teknologikoaren eskutik egingo baitu aurrera. “Mugarri bat izan dira Time Lapse talde bikainak sartzea, enbrioi-garapena grabatzen joateko aukera ematen dutenak, hazkuntza-egoera ezin hobean egon dadin, % 65-70eko haurdunaldi-tasa transferentzia bakarrarekin eta % 90-95ekoa hiru transferentziarekin”, eta ziur nago laster izango dugula aurrerapen sinestezinetara joateko aukera, gizarteak eboluzionatzen jarraitzen duelako eta bere beharrak markatzen dituelako. Adibidez, gaur egun, gure Laguntza Bidezko Ugalketa Unitatera ez dira soilik antzutasun-arazoak dituzten bikoteak joaten, duela berrogei urte bezala. Emakume bikoteak, ama izan nahi duten emakume bakarrak eta ugalkortasuna gorde nahi duten emakumeak ere joaten dira. Koldo Carbonero ginekologoaren hitzetan, “gero eta emakume gehiagok ugalkortasuna gorde nahi dute, eta ez arrazoi onkologikoengatik, sozialengatik baizik. Hau da, emakume batzuek ez dakite nolakoa izango den haien etorkizuna amatasunari dagokionez, eta unitatera joaten dira obuluen beiraketa egitera. Erronka da obulutegiak zahartu ez daitezen lortzea”. Ginekologoak lan hori hurrengo belaunaldirako utzi egin du, laster erretiratuko direla iragarri baitu, familiaz gehixeago bizitzeko eta gozatzeko.