Prostatako hiperplasia onbera (HBP) ohiko afekzio bat da, 50 urtetik gorako gizon gehienei eragiten diena. Baldintza horrek gernu-sintoma deserosoak eragin ditzake, eta horrek eragin kaltegarria izan dezake bizi-kalitatean; adibidez, gauean hainbat aldiz jaiki behar izatea pixa egiteko.

“Ia hasieratik hasi nintzen hobekuntza nabaritzen. Indar handiagoz egiten dut pixa, denbora gutxiago behar izaten dut, eta, batez ere, ez dut zertan komunera korrika joan edozein unetan. Bizkorra izan zen susperraldia, eta aste gutxiren buruan berriro sentitu nintzen lehen bezala, gaztetan bezalaxe “. Horrela azaldu du Pedro Arranzek, prostatako hiperplasia onbera dela-eta ebakuntza egin berri dioten pazienteak, HoLEP teknikarekin, Policlínica Gipuzkoan.

Prostatako hiperplasia onbera (HBP) 50 urtetik gorako gizon gehienei eragiten dien afekzio arrunta da. Prostata handitzea da ezaugarri nagusia, eta horrek gernu-sintoma deserosoak eragin ditzake, bizi-kalitatean eragin negatiboa dutenak. “Prostata modu naturalean hazten hasten da adinarekin, eta prozesu hori gizon gehienetan gertatzen da”, azaldu du Alejandro González Policlínica Gipuzkoako Urologia Zerbitzuko buruak. Diagnostikoan eta tratamenduan egindako aurrerapenei esker, pazienteen ongizatea nabarmen hobetzen duten irtenbide berritzaileak eskura dituzte gaur egun.

Pedro Arranzek deskribatzen du nola hiperplasia prostatikoaren sintomek egunerokotasunean eragin zuten: “Egunez eta gauez askotan joaten zen pixa egitera, eta erabat ez hustearen sentsazioa zuen. Duela bi urte, etxetik kanpo bainu bat hartzea zen kezka nagusia. Familia-bileretan ere, gogaikarria zen lasai ezin egotea eta komunera joateko sarritan alde egin behar izatea “.

Gregorio Garmendia Policlínica Gipuzkoako urologoak gaineratu du bilakaera hori, oro har, motela izaten dela, eta paziente askok ez dutela aldaketen berri izaten sintomak larriagotu arte: “Askotan, gizonek pentsatzen dute beti modu berean egin dutela pixa, baina proba objektiboak egiten ditugunean, prostatako arazo bat dagoela baieztatzen dugu”.

Sintomak eta diagnostikoa

Garmendiak nabarmendu du sintomak hiru taldetan banatzen direla: buxatzaileak, narritagarriak eta posmikzionalak. “Pazienteek honako hauek deskribatu ohi dituzte: pixa egitean indarra murriztea, komunera maizago joan beharra, pixa egiteko premia edo pixa egin ondoren galerak izatea. Sintoma horiek okerrera egin dezakete denborarekin, eta gaixoen ongizate fisikoari zein emozionalari eragiten diete “, azaldu du.

Diagnostiko zehatza funtsezkoa da. Santiago Andrés Policlínica Gipuzkoako Irudi bidezko Diagnostiko Medikoaren Zerbitzuko buruak irudi-proben garrantzia azpimarratu du, hala nola ekografia eta erresonantzia magnetikoa, prostataren tamaina ebaluatzeko eta konplikazio posibleak detektatzeko: “Ekografiak prostata-bolumena neurtzen eta giltzurrunen eta gernu-bidearen egoera ebaluatzen laguntzen digu. Alterazio garrantzitsuagoak detektatzen baditugu, erresonantzia magnetikoak prostataren barruan izan daitezkeen lesioak mugatzea ahalbidetzen digu, eta hori funtsezkoa da plangintza kirurgikorako “.

Tratamendu eta aurrerapen kirurgikoak

HOP diagnostikatu ondoren, hasierako tratamendua bizimoduan eta medikazioan aldaketak eginez hasi ohi da. Hala ere, Policlínica Gipuzkoako Urologia Zerbitzuko buru Alejandro Gonzálezek azaldu duenez, “medikazioa eraginkorra ez bada edo pazienteak konplikazioak baditu, hala nola infekzioak edo gernu-erretentzioak, kirurgia aukera bideragarria da”. Testuinguru horretan, adierazten du “gutxieneko teknika inbaditzaileek, hala nola laser bidezko enukleazio prostatikoak (HoLEP), irauli egin dutela HBPren tratamendua, pazienteei bizkorrago sendatzeko eta sintomak nabarmen hobetzeko aukera emanez”. Kirurgia mota hori uretrak sartutako kamera baten bidez egiten da. Horri esker, ehun prostatikoa ezaba daiteke, eta emaitza optimoak ematen dira, konplikazio gutxiagorekin.

Pedro Arranzek prozesu kirurgikoari buruzko bere esperientzia azaldu du: “Medikatuta egon eta hiru hilabetera, medikuak kirurgia iradoki zidan. Prozedura ez oso oldarkorra zela azaldu zidan, eta nire bizi-kalitatea asko hobetuko zuela. Ebakuntza eta ebakuntza ostekoa nolakoak izango ziren zalantzak nituen, baina errealitatea izan zen dena azkarra izan zela eta errekuperazioa, nahiz eta hilabete eta erdi behar izan nuen, esan zidaten bezala “.

Edozein interbentzio kirurgikoren funtsezko zati bat anestesia da, eta HOParen kasuan, paziente bakoitzaren beharretara egokitutako aukerak daude. Irene Merino Policlínica Gipuzkoako anestesiologoak honako hau azaldu du: “Pazienteek anestesia orokorra, lo sakona eragiten duena eta pazientea arnasgailu batera konektatzen duena edo anestesia erregionala, non gorputzaren behealdeko sentsibilitatea blokeatzen den anestesiko lokal baten bidez”. “Anestesia mota aukeratzea pazientearen egoeraren eta lehentasunen araberakoa da, baina bi aukerek minik gabeko prozedura bermatzen dute”, ziurtatzen du.

Etorkizun oparoa

HBP tratamenduaren etorkizuna baikorra da, teknologian eta medikuntzan etengabe egin diren aurrerapenei esker. Gregorio Garmendiak azpimarratu duenez, “gero eta aukera gehiago daude pazienteei beren bizi-kalitateari eusteko, funtzio garrantzitsuei eragin gabe, hala nola kontinentzia edo funtzio sexuala”.