Estefanía Rodríguez, Quirónsalud Donostia Eguneko Hospitaleko Laguntza Bidezko Unitateko zerbitzuburuak azpimarratzen du obuluen egokiena obuluen babestea “35 urte bete baino lehen” egitea dela; izan ere, adin horretatik aurrera, obuluen kantitatea eta kalitatea nabarmen jaisten da.

Espainian, emakumeek 32,6 urte dituzte lehen seme-alaba izateko batez beste, eta 40 urtetik aurrera amatasuna aukeratzen duten emakumeen kopurua bikoiztu egin da azken 20 urteetan. Ondorioz, obuluak zaintzea amatasuna atzeratu nahi dutenek gero eta gehiago eskatzen duten teknika bihurtu da, arrazoi pertsonalengatik, lanekoengatik edo sozialengatik. Aukera honek amatasuna atzeratzeko aukera ematen du obuluen kalitatea mantenduz, obuluen biziraupen-tasa % 90ekoa izanik beiraztatzearen bidez.

Estefanía Rodríguez andreak, Quirónsalud Donostia eta Policlínica Gipuzkoa Eguneko Ospitaleko Laguntza Bidezko Ugalketako Unitateko buruak, azaldu du obuluen babesa in vitro ernalketaren antzeko prozesu batean datzala. “Estimulazio obarikoa egiten dugu; izan ere, emakume batek ziklo bakoitzeko obulu bakarra askatzen du. Gure helburua normalean galduko liratekeen obulu gehiago berreskuratzea da”.

Prozesua obulutegiko estimulazio batekin hasten da, hormona bidezko medikazioaren bidez, 10-12 eguneko epean. Ondoren, obuluak ateratzen dira ebakuntza-gelan, sedaziopean, eta horrek bermatzen du pazienteak ez duela minik sentituko. Interbentzioaren egunean bertan, posible da jakitea zenbat obulu berreskuratu diren eta zenbat diren kontserbatzeko egokiak.

Estefanía Rodríguezek azpimarratu du egokiena “35 urte bete baino lehen” babestea dela; izan ere, adin horretatik aurrera, obuluen kantitatea eta kalitatea nabarmen jaisten da. “Obuluak oraindik kalitate ona duten une batean zaintzen badira, etorkizuneko haurdunaldi baterako arrakasta izateko aukerak handitzen dira”, gehitu du.

Zer gertatzen da kontserbatutako obuluekin?

Obuluak atera eta beiraztatu ondoren, kalitatea bere horretan mantentzen da denborak aurrera egin ahala. Faktore hori funtsezkoa da amatasuna atzeratu nahi duten emakumeentzat; izan ere, bermatzen da etorkizunean emakumeak kontserbatzean zuten kalitate bereko obuluak izango dituela. “Enbrioiak sortzeko gaitasunaz ez ezik, obulu horien kalitate genetikoaz ere ari gara”, azpimarratu du espezialistak.

Obuluak zaintzeko arrazoi nagusiak amatasuna atzeratzeko nahiarekin lotuta egon ohi dira. Bai laneko arrazoiengatik, bai arrazoi sozial edo pertsonalengatik, emakume askok etorkizunean haurdunaldirako aukerak hobetzeko irtenbide bat ikusten dute teknika honetan.

Gainera, egungo beiraztatze-teknikekin, obuluen kalitate-galera oso txikia da. “Beiraztatzearen osteko biziraupen-tasa % 90 ingurukoa da”, ziurtatu du Estefanía Rodríguezek. 35 urtetik beherako emakumeetan, obulu beiraztatuekin haurdun geratzeko probabilitatea % 50 ingurukoa da, betiere erabilitako hazia ere kalitate onekoa bada.

Edozein prozedura medikok bezala, obuluak babesteak arriskuak ditu, nahiz eta baxuak izan. “Obulutegiko estimulazioan, emakume batzuek abdomeneko hantura izaten dute. Obuluak ateratzean, odoluste-arrisku txikia dago, eta ebakuntza osteko eragozpenak hilekoaren antzekoak izaten dira”, azaldu du espezialistak. Konplikazio posibleak prebenitzeko, tratamendu antibiotikoa ematen da interbentzioaren ondoren, eta gertuko jarraipen pertsonalizatua egiten zaio paziente bakoitzari, bere ongizatea ziurtatzeko.

Etengabeko bilakaeran dagoen prozedura

Obuluak zaintzeko teknikak bilakaera nabarmena izan du azken urteotan. Estefanía Rodríguezek azaldu duenez, duela hamarkada bat inguru izoztetik beiraztatzera igaro zen, eta horrek izugarri murriztu zituen obuluetako alterazioak. “Izozteak aukera gehiago ematen zuen prozesuan zehar obuluak eta kalitatea galtzeko. Gaur egun, beiraztatzearekin batera, arrisku horiek nabarmen murriztu dira”.