50 urtetik gorako biztanleriaren erdiak dibertikuluak ditu, nahiz eta askotan sintomarik gabekoak izan. Hantura edo infekzioa agertzen denean arazo bihurtzen da.

Policlínica Gipuzkoako zirujau orokorrak, José Luis Elóseguik, gaixotasun dibertikularrari buruz ohartarazten du. Gaixotasun dibertikularrak 50 urtetik gorako biztanleen erdiei eragiten die, eta, bere ustez, informazio apur batekin prebenitu daiteke. Izan ere, “askotan dibertikulu horiek asintomatikoak dira, baina kasuen %15ean inflamatu egiten dira, dibertikulitisa eragiten dute, eta horien sintomak apendizitisaren antzekoak dira, baina ezkerraldean arazo larria eragin dezakete, artatzen ez badira”.

Policlínica Gipuzkoako zirujauaren hitzetan, “dibertikuluak gure bizitzan zehar hesteetako horman sortzen diren deformazio txikiak dira, eta 50 urtetik gorako biztanleen erdiek pairatzen dituzte. Ohikoagoak dira kolonean, sortzen duten sintomatologiagatik. Dibertikuluak izateak ez du esan nahi ez gaixotasunik, ez inolako pairamenik. Kontua aldatu egiten da “dibertikulitisaz” hitz egiten dugunean, dibertikulu horien hantura dagoela esan nahi baitu. 

Arrisku–faktoreak

José Luis Elóseguiren hitzetan, “arrisku-faktoreei dagokienez, ez da faktore genetiko argirik aurkitu, baina ikusi da familia-elkarteren bat dagoela. “Hori esanda, oro har, lehen arrisku-faktorea adina da, zenbat eta zaharragoa izan, orduan eta arrisku handiagoa dibertikuluak izateko; izan ere, kolonak presio pneumatikoen bidez funtzionatzen du, gorotz-edukia aurreratzeko, eta, urteekin, tonu muskular hori galtzen ari gara. Hurrengo faktorea heste-erritmoa izango litzateke, eta, batez ere, idorreria, zuntz gutxiko dieta eta sedentarismoa lotu baititzakegu. Eta gazteengan gero eta gehiago ikusten dugu estresaren ondorioz”. 

Sintomak

José Luis Elóseguik azaltzen duenez, “dibertikuluek normalean ez dute sintomarik ematen. Dibertikuluak dituzten pazienteen %30ek baino gutxiagok sintomak dituzte. Eta erdiek bakarrik izango dute nolabaiteko dibertikulitisa”. “Sintoma ohikoenak odoljario dibertikularra, dibertikuluengatiko konplikazioak, abzesuak, fistulak… izan daitezke. Beraz, pazienteak sentituko duen sintoma nagusia abdomeneko mina da. Mina ez da aldakorra, baizik eta etengabeko mina da sabelpean, normalean ezkerraldean, ez da desagertzen jarrera aldatzen denean, eta jateko gogoa kendu edo goragalea eragin dezake. Hortik aurrera, sintomak areagotu egin daitezke ondoez orokorreraino edo sukarreraino. Kasu horietan, dibertikulitis larriagoaz edo konplikazioren bat izaten hasten denaz ari gara. Eta kasurik larrienak infekziodun hantura hori eremu osora hedatzen denean izango litzateke, bertan peritonitisaz hitz egin baitezakegu”.

Prebentzioa

José Luis Elósegui zirujau orokorraren iritziz, “prebentzioa erraza da. Saiatu behar dugu nolabait adinak gure hesteetan ahalik eta eragin txikiena izan dezan. Horrela, gure heste-erritmoa ahalik eta hoberena izango da, eta hori zuntz askoko dieta batekin lortuko da, gaixotasun honen agerpena prebenitzeko faktore garrantzitsuenetako bat. Eta, bestetik, ariketa erregularrak egin behar ditugu, adibidez, ibilaldiren bat eginez, ez da ariketa nekagarririk behar. Eta hidratazioa zaintzea, feka-edukia errazago bultza dadin”, ondorioztatu du.

Tratamendua 

Sintomak sentitzen hasten garenean, José Luis Elóseguiren iritziz, lehenengo urratsa digestio-atsedena egiten saiatzea izango litzateke, “likidoak, zopak, saldak, infusioak eta uraz osaturiko dieta bat egitea, heste lodiari atseden emateko. 24 ordutan koadroa hobetzen ez bada, medikuaren eskuetan jarri behar gara, baloratu eta miaketa bat egin diezagun”, aholkatzen du José Luis Elóseguik.

“Dibertikulitis konplexu baten aurrean bagaude mikro zulaketa bat eginez zorne-poltsa txikiekin, erabateko digestio-atsedena egin behar da, tratamendu antibiotikoarekin, eta, behar izanez gero, esku hartu. Teknika minimoki inbaditzaileak ditugu arazoa tratatzeko eta konpontzeko”. 

“Paziente horiek badakite etorkizunean dieta arautu beharko dutela, konturatzen baitira elikagai batzuek ez dietela onik egiten. Eta gazteengan dibertikulitisaren arazoa ikusten dugunean -ondorioz-, estresarekin lotura zuzena egon daitekeela antzematen dugu, eta estres hori kudeatzen ikasi behar dutela”, dio doktoreak. 

Laburbilduz, José Luis Elósegui Policlínica Gipuzkoako zirujau orokorrak gomendatzen du “gure aitona-amonen dietara itzultzea, plater eta koilararen dietara, zuntz askoko dietara, hau da, lekale, barazki edo entsaladen lehen platera, zuntz askoko bigarren platera eta postrea”.