“Prebentzio-programak jarraitzea, GPBaren aurkako txertoa hartzea eta bizimodu osasungarria izatea dira minbizi ginekologikoak prebenitzeko eta biziraupena hobetzeko tresnarik onenak”, azaldu du Juan Céspedesek, Policlínica Gipuzkoako Ginekologia eta Obstetrizia Zerbitzuko buruak.

Minbizi ginekologikoen detekzio goiztiarra funtsezkoa da hain erasokorrak ez diren tratamenduak aplikatzeko eta pazienteen biziraupena hobetzeko. Horixe nabarmendu du Juan Céspedesek, Policlínica Gipuzkoako Ginekologia eta Obstetrizia Zerbitzuko buruak, eta prebentzio-programek tumore horien aurkako borrokan duten garrantzia azpimarratu du.

Bularreko minbiziak gizonei ere eragin diezaieke, baina minbizi ginekologikoek emakumeari bakarrik eragiten diote. Horien artean, ohikoena endometrioko minbizia da, umetokiaren barne-geruzari eragiten diona. Beste tumore ginekologiko batzuk obulutegiko, zerbixeko eta bulbako minbizia dira, eta bakoitzak bere sintoma bereizgarriak ditu.

Endometrioko minbizia neoplasia gaizto ohikoena da Espainiako tumore ginekologikoetan, urtean 5.400 kasu berri izaten baitira, gutxi gorabehera. Diagnostikoen %75a estadio goiztiarretan egiten dira, eta horrek bost urterako biziraupen globala %80-85a izaten laguntzen du.

Arrisku- eta prebentzio-faktoreak

Arrisku-faktoreak aldatu egiten dira minbizi motaren arabera. Bularreko minbizia eta endometriokoa obesitatearekin eta bizimoduarekin lotuta daude. Bestalde, giza papilomaren birusa (GPB) da zerbixeko minbiziaren arrisku-faktore nagusia, eta sexu-harreman arriskutsuen bidez eskuratzen da.

Céspedesen arabera, ”ariketa fisikoa eginez eta dieta orekatuz pisu osasungarria mantentzeak endometrioko eta bularreko minbizia izateko arriskua murriztu dezake. Zerbixeko minbizirako, GPBaren aurkako txertoa hartzea eta sexu-jokabide arriskutsuak saihestea funtsezko neurriak dira”.

Prebentzio-programak funtsezko tresnak dira zenbait minbizi-mota garaiz detektatzeko, hala nola bularrekoa eta zerbixekoa. Bularreko minbiziaren kasuan, mamografia bi urtean behin egitea gomendatzen da 50 urtetik aurrera, familia-aurrekariak dituzten pazienteen kasuan izan ezik, horiek jarraipen zorrotzagoa behar izan baitezakete. Bestalde, zerbixeko minbiziaren detekzioa zitologiaren eta GPBaren detekzioaren bidez egiten da, eta urtean behin, hiru urtean behin edo bost urtean behin egin daiteke, probetan lortutako emaitzen arabera.

“Programa horiek tumoreak hasierako faseetan detektatzeko aukera ematen dute, eta horrek tratamendu ez hain oldarkorrak errazten ditu eta sendatze-tasak handitzen ditu”, azpimarratu du espezialistak.

Juan Céspedesek gomendio argi batekin amaitzen du: “Eskura dauden baheketa-programak jarraitzea, GPBaren aurkako txertoa hartzea eta bizimodu osasungarria edukitzea dira minbizi ginekologikoak prebenitzeko eta biziraupena hobetzeko tresnarik onenak”. Detekzio goiztiarra funtsezkoa da oraindik ere pazienteen pronostiko hobea eta bizi-kalitate hobea lortzeko.